دامداري (انگليسي: Pastoralism) شاخه‌اي از كشاورزي سنتي است كه با پرورش دام سروكار دارد. تفاوت دامداري با دامپروري اين است كه دامداري به صورت سنتي است كه دامدار بدون علم دام و به عنوان شغل جانبي به نگهداري دام و تغذيه به صورت استفاده از چراگاه‌هاي مرتعي و منابع آب طبيعي استفاده مي‌كند، و اينكه در دامپروري تلاش بر اين است كه با بهره‌گيري از علوم نوينبهره‌وري را افزايش داد، ولي دامداري بر سنت مبتني است.
زمينه[ويرايش]
هر موجود زنده‌اي چه گياهي و چه حيواني جهت زنده ماندن به انرژي نيازمند است. موجودات زنده انرژي لازم براي ادامهٔ زندگي را يا از طريق فتوسنتز به‌دست مي‌آورند يا از طريق تغذيهٔ مواد موجود در محيط پيرامون كسب مي‌كنند.
بشر اوليه هم از ريشه و ميوهٔ گياهان و هم از شكار بعضي از حيوانات آبزي -كه به‌وسيلهٔ دست شكار مي‌كرد- تغذيه مي‌كرده‌است. اهلي كردن حيوانات توسط بشر، يكي از اقدام‌هاي اساسي و مهم بوده كه سبب تحول غذايي و بهبود تغذيهٔ وي گرديده‌است.
سگ اولين حيواني بوده كه در حدود ۱۲٬۰۰۰ سال قبل و به‌دنبال آن، گوسفند در حدود ۱۱٬۰۰۰ سال پيش توسط بشر اهلي شده‌اند.
وابستگي[ويرايش]
با پيشرفت تمدن، افزايش جمعيت و اطلاعات و دانش انساني، بشر به حيوانات و توليد آن‌ها وابسته‌تر شده‌است؛ به‌طوري كه امروزه دامپروري يكي از مهم‌ترين رشته‌هاي كشاورزي و توليدات دامي يكي از عمده‌ترين و باارزش‌ترين فراورده‌هاي كشاورزي است و مردم به فراورده‌هاي دامي جهت تغذيه و توليد پوشاك بسيار نيازمند هستند. اهلي كردن حيوانات يكي از گام‌هاي عمده در پيشرفت زندگي از حالت بدوي به تمدن در بسياري از طايفه‌هاي بشر اوليه است كه سبب تبديل زندگي ايلي و قبيله‌اي به زندگي شهري و شهرنشيني شده‌است. قبل از اهلي كردن حيوانات، بشر بدوي حيوانات را جهت استفاده از گوشت و پوست آن شكار مي‌كرده‌است؛ پس از اهلي كردن سگ، از اين حيوان جهت نگهباني در شب و شكار استفاده نمود.
صنايع دستي
لبنيات
كشاورزي