كشاورزي فرايند توليد مواد غذايي، علوفه، الياف و ديگر محصولات مورد نياز انسان از راه كاشت گياهان معين و پرورش حيوانات اهلي (چهارپايان) است.كشاورزي مرحله مهمي از تاريخ بشر است كه منجر به ظهور تمدن شد. مطالعهٔ كشاورزي به نام علم كشاورزي شناخته مي‌شود.
كشاورزي شامل طيف وسيعي از تخصص‌ها و فنون، از جمله راه‌هايي براي گسترش زمين‌هاي مناسب براي زراعت گياه، حفر كانال‌ها و فرم‌هاي مختلف آبياري مي‌باشد.
در دنياي امروز با نگراني‌هاي موجود و كمبود منابع، نياز است تا كشاورزي را به سوي كشاورزي پايدار (مثلاً كشاورزي زيستي) يا كشاورزي فشرده (مثلاً صنعتي) پيش ببريم تا بتوانيم نيازها را در آينده برطرف نماييم.
زراعت مدرن، اصلاح نباتات، سموم، دفع آفات و كود و پيشرفت‌هاي تكنولوژيك به شدت باعث افزايش بازده محصول مي‌شوند ولي بايد در نظر داشت كه اين محاسن در كنار عيوبي چون آسيب گسترده زيست‌محيطي و اثرات منفي سلامت انسان حاصل مي‌شوند.[۲]
شيوه‌هاي مدرن در دامپروي نيز به همين گونه‌است يعني با افزايش توليد گوشت ما مشكلاتي چون ستم به حيوانات و تبعات بهداشتي ناشي از آنتي‌بيوتيك‌ها، هورمون رشد، و ساير مواد شيميايي كه معمولاً در توليد گوشت‌هاي صنعتي استفاده مي‌شود را داريم.[۳]
محصولات كشاورزي را مي‌توان به صورت عمده به غذاها، الياف، سوخت، مواد اوليه، دارو و زينت آلات تقسيم نمود.
غذاها عبارتند از غلات، سبزيجات، ميوه‌ها، و گوشت. الياف عبارتند از پنبه، پشم، كنف، ابريشم و كتان. مواد خام مانند چوب.
مخدرها عبارتند از تنباكو، الكل، ترياك، كوكائين. از ديگر مواد مفيد توسط گياهان، از رزين مي‌توان نام برد. سوخت‌هاي زيستي شامل متان از زيست توده‌ها، اتانول و بيوديزل.
در سال ۲۰۰۷، حدود يك سوم از كارگران جهان در بخش كشاورزي شاغل بودند. اگرچه در سال ۲۰۰۳ تعداد كمتري در بخش كشاورزي مشغول بودند اما به دليل آگاهي كشاورزي در سال ۲۰۰۸ اين آمار به سرعت افزايش يافته.
همچنين در بخش‌هاي ديگر كشاورزي مانند اقتصاد كشاورزي هم تعداد قابل ملاحظه‌اي مشغول به كاراند.[۴]
با اين كه بيش از يك سوم جمعيت جهان در اين بخش مشغول مي‌باشند، ولي اين بخش تنها ۵٪ از سود خالص جهاني را به خود اختصاص داده‌است.
صنايع دستي
لبنيات
كشاورزي